کمی سخن اندر گلویمان جا مانده بود(:

یکی از کارایی که هر از گاهی سعی میکنم انجام بدم اینه که وبلاگمو برای اندک روزی ببندم و ببینم چه کسایی متوجه میشن و چه کسایی هم میرن و واقعا میرم از لای اسکرین شات هام پیداشون میکنم و خوشحال میشم که بالاخره با خودشون کنار اومدن که این وبلاگ ارزش خوندن که نداره هیچ!بلکه نویسنده اش هم ی روانی عه(: من خوب میدونم که خیلی از آدمای اینجا فقط از روی با معرفتی شونه که دنبالم میکننممنونتم رفیق که هنوزم منو یادته.♡ میدونم ی جایی تو هم کم میاری و توی اسکرین شات هام وقتی دارم رفتنتو میبینم،به یادت لبخند میزنم(:فقط میخوام بگم اتفاقای خوب هیچوقت فراموش نمیشناتفاقایی مثل تمام روزایی که بودی(:

قربان معرفت تک تکتان

امضاء:ماجده